Voor de verjaardag - en op haar verjaardag - van mijn vrouw, had ik haar twee kaartjes voor Mika gegeven in het Westerpark in Amsterdam. In juli denk je toch al snel aan goed weer, maar de regen kwam de hele dag met bakken uit de hemel. En omdat we er allebei vreselijk veel zin in hadden, hadden we ons op een natte avond gekleed en zijn we vol goede moed naar Amsterdam getogen. Het was zowaar droog, tot we uit de auto stapten en naar het concertterrein liepen. Maar het hield al snel op met regenen zodra we het terrein op liepen.
Het eerste deel van het voorprogramma, Sam Sparro, hebben we alleen vanuit de verte gehoord. Het klonk best goed, dus dat ga ik zeker nog een keer luisteren. De tweede act, Hercules & Love Affair, kon me niet zo bekoren. Op hun debuutalbum schijnt Antony van Antony And The Johnsons een deel van de vocalen voor zijn rekening te nemen. Maar Antony was er niet bij en de vocalen werden verzorgd door een dame in een erg klein jurkje en een vrouwelijke man of mannelijke vrouw met een raar kapsel en een potsierlijke zonnebril. Niet helemaal mijn cup of tea...
Om ongeveer kwart over negen begon de show die Mika heet: een aantal clowns en acrobaten kwamen de buhne op en vertoonden hun kunsten. Onder de eerste noten van
Relax(Take it Easy) kwam Mika het podium op rennen. Er ging een luid gejuich op: dit publiek had er zin in !! En alsof de weergoden ons gunstig gestemd waren, ging het zonnetje er zelfs nog bij schijnen !! In de daaropvolgende bijna twee uur werden we getrakteerd op een waar spektakel: fantastisch uitgevoerde nummers van zijn debuutalbum in een circusomgeving. En telkens kwam er wel iets extra's op: bij
Big Girl (You Are Beautiful) een zestal Big Girls met een enorme milkshake-beker die als een strandbal het publiek in werd gegooid.
Verder kwamen er een aantal strijkers bij, een acrobaat, een tapdansende mini-astronaut, vrouwen in veren-outfits, honderden balonnen die de avondlucht in gingen en nog veel meer. Dit was een waar feest met - vreemd genoeg - als een van de hoogtepunten een cover van Depeche Mode's
I Just Can't Get Enough. Grote uitschieters waren verder
Billy Brown , Love Today en
Happy Ending. Deze man is een geboren entertainer die ook gezellig met het publiek speelde en ons in volzinnen Nederland liet weten wat een feest ook hij het vond om daar op te treden. Uitschieter hiervan was een "drumduel" op een vuilnisvat tussen Mika en de vrouwelijke drummer. Helemaal top!
Nadat de laatste maten van een ontzettend goed gespeeld
Grace Kelly wegstierven dachten we dat het afgelopen was. Maar nee, na de ontzettend enthousiaste reacties van het publiek werden we getrakteerd op een ontzettend humoristisch schimmenspel en daarna als grote finale
Lollipop. Hier werden alle registers nog eens opengetrokken: wederom een hele entourage en een aantal
Lollipop-girls met ballonnen. Confetti en serpentines maakten het (circus-)feest compleet.
En als toegift kregen we nog een nieuw nummer te horen, waarvan de titel me alweer ontschoten is.
Dit was echt een van de beste concerten die ik in tijden heb gezien: een rasperformer die heerlijk overdreven zichzelf is en mij bij tijden aan een van mijn jeugdidolen, Freddie Mercury, deed denken. Live is Mika grandioos bij stem en kan hij je moeiteloos een avond vermaken. Als hij zo doorgaat dan wordt hij groot, heel groot...
