Parkpop 2008

Ik ben al een aantal keren op Parkpop geweest, aangezien het toch in de buurt is. De laatste jaren is het er echter niet meer van gekomen; andere afspraken, op vakantie, slecht weer of iets anders.
Dit jaar had ik het echter "vastgezet" in mijn agenda, omdat het gewoon een erg leuk festival is. Vooral omdat er bands komen die je normaal niet zo snel gaat zien, maar ook omdat er zoveel mensen komen die je normaal nooit bij concerten ziet.
We waren rond tweeën op het Zuiderpark-terrein en waren dus ruim op tijd om de eerste band te zien die me interessant leek.
Moke begon rond half drie op de Dommelsch Stage en had er zin in. Uiteraard kende ik
ze wel, maar vond ze nooit zo bijzonder. Maar ze waren live echt goed! Goede gitaarmuziek met als uitschieter een cover van Enjoy the Silence van Depeche Mode.



Omdat we zo lekker op het veld in de zon zaten en eigenlijk geen zin hadden om een plek te bemachtigen bij een van de andere podia zijn we blijven zitten/liggen bij Matt Bianco. Nogal foute muziek maar nadat iemand bij iedere Caribische beat van Matt Bianco Tequila riep en we gezellig meededen, maakte dat helemaal niks meer uit.
Daarna zijn we verhuisd naar het Staedion Stage waar achtereenvolgens The Proclaimers, Racoon en Sheryl Crow kwamen.
The Proclaimers waren gezellig met als bekendste nummers Letter from America en I'm Gonna Be (500 Miles).
Daarna Racoon, maar dat viel nogal tegen. Teveel langzame nummers die ook nog eens overstemd werden door de ander podia. En toen ze op stoom kwamen waren we al op weg naar Kula Shaker. Dat klonk wel stevig & goed: met nummers als Hush & Grateful when you're Dead speelden ze de wei weg !!
Als afsluiter nog wat Sheryl Crow meegepikt.

Ook zij begon langzaam, maar kwam wel op stoom en ze heeft live een erg goede stem. Na een paar wat onbekendere nummers kwamen toch de hits.
Een goede afsluiter van een perfecte, zonnige zondag !!

Tina Turner Live @ Gelredome

Prive is het niet direct mijn eerste keus, maar voor op het werk is het prima. Lekkere muziek en veel prijsvragen. Ik hoorde een spotje voor The Q-Music Live Tickets voor Tina Turner. Normaal doe ik niet aan prijsvragen mee, maar ik dacht:het is waarschijnlijk de laatste tour die ze doet, dus ik doe een keer mee.
Verder eigenlijk alweer vergeten dat vanmiddag bekend werd gemaakt wie de winnaars waren.Iets voor vieren belde een collega me: ik hoorde net op de radio dat jij kaartjes voor Tina Turner hebt gewonnen !?!! Eerst dacht ik dat hij me voor de gek hield, maar toch op de website van Q-Music gekeken en ik stond inderdaad bij tien winnaars!!
Ik ga dus 21 of 22 maart 2009 naar Tina Turner in het Gelredome !! Toch maar een keer een staatslot kopen, of zou dat het lot tarten zijn ?


The Queen of Rock, Soul and Pop

Back Home

Door het EK en andere bezigheden, ben ik niet aan bloggen toegekomen, maar nu dan toch een nieuwe post.
Ik ben alweer even terug, maar zit nog steeds na te genieten van een fantastische reis.
Thailand, maar met name Cambodja was fantastisch !! Zoveel fantastische dingen gezien in die dik 3 weken: ongelofelijk.
Maar het gaat hier natuurlijk vooral om de muziek, dus wat heb ik allemaal gehoord ?
De lokale muziek beviel me niet zo: een soort van mengeling van Indonesische Gamelanmuziek met Bollywood-invloeden, dus naar mijn bescheiden mening veel gejengel.....
Dit heb ik wel beluisterd: Foals - Antidotes (matig), de nieuwe Gnarls Barkley (lekker, maar St. Elswhere is stukken beter), Girls in Hawaii (aanrader!), Isobel Campbell and Mark Lanegan met Sunday at Devil Dirt (apart,maar op een goed manier), The Kooks - Konk (heerlijk album, misschien beter dan Inside In Inside Out), Los Campesinos (naar mijn mening overrated), The Pigeon Detectives - Emergency (het tweede-album is een stuk moeilijker dan het frisse debuut !), Sara Bareilles (te main stream voor mijn smaak), Scarlett Johansson (blij maar acteren, meid!),Silversun Pickups (gewoon lekker), Sons and Daughters (blijvertje) en Viva la Fete (heerlijke, Waalse muziek).
Maar de revelatie van de vakantie en leverancier van het vakantienummer was het Nederlandse Voicst. Everyday I work on the Road heeft bijna dagelijks door mijn koptelefoon geknald. Wat een ouderwets, fantastisch nummer! Ook de rest van het album is zeker niet te versmaden. Hun tweede album A Tale of Two Devils is een plaat met lekkere pop, een paar ballads en toch ook stevige gitaren. Het Amsterdamse trio maakt een mooie evenwichtige plaat met nummers als High as A Amsterdam Tourist, A Year and a Bit en E-Slick. Als ze zo doorgaan brengen deze Amsterdammers het nog ver!!