Dit jaar had ik het echter "vastgezet" in mijn agenda, omdat het gewoon een erg leuk festival is. Vooral omdat er bands komen die je normaal niet zo snel gaat zien, maar ook omdat er zoveel mensen komen die je normaal nooit bij concerten ziet.
We waren rond tweeën op het Zuiderpark-terrein en waren dus ruim op tijd om de eerste band te zien die me interessant leek.
Moke begon rond half drie op de Dommelsch Stage en had er zin in. Uiteraard kende ik
ze wel, maar vond ze nooit zo bijzonder. Maar ze waren live echt goed! Goede gitaarmuziek met als uitschieter een cover van Enjoy the Silence van Depeche Mode.
Omdat we zo lekker op het veld in de zon zaten en eigenlijk geen zin hadden om een plek te bemachtigen bij een van de andere podia zijn we blijven zitten/liggen bij Matt Bianco. Nogal foute muziek maar nadat iemand bij iedere Caribische beat van Matt Bianco Tequila riep en we gezellig meededen, maakte dat helemaal niks meer uit.
Daarna zijn we verhuisd naar het Staedion Stage waar achtereenvolgens The Proclaimers, Racoon en Sheryl Crow kwamen.
The Proclaimers waren gezellig met als bekendste nummers Letter from America en I'm Gonna Be (500 Miles).
Daarna Racoon, maar dat viel nogal tegen. Teveel langzame nummers die ook nog eens overstemd werden door de ander podia. En toen ze op stoom kwamen waren we al op weg naar Kula Shaker. Dat klonk wel stevig & goed: met nummers als Hush & Grateful when you're Dead speelden ze de wei weg !!
Als afsluiter nog wat Sheryl Crow meegepikt.
Ook zij begon langzaam, maar kwam wel op stoom en ze heeft live een erg goede stem. Na een paar wat onbekendere nummers kwamen toch de hits.
Een goede afsluiter van een perfecte, zonnige zondag !!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten